Połączenie elementów powstałych w różnym czasie znalazło swój najdobitniejszy wyraz w sposobie potraktowania ołtarza głównego, będącego wynikiem kompilacji elementów zabytkowych z powstałymi współcześnie. Niezwykle okazale prezentuje się jego nastawa, wykonana na początku lat sześćdziesiątych XX wieku przez nieżyjącego już artystę i konserwatora zabytków prof. Leonarda Torwirta z Torunia. Została ona ustawiona na mensie i antepedium pierwotnego neogotyckiego ołtarza z 1890 roku i zwieńczona przymocowaną do nowego drzewca neobarokową figurą Chrystusa Ukrzyżowanego z końca XIX wieku.

Niemal bliźniaczo ukształtowane i snycersko opracowane zostały dwa ołtarze boczne, umieszczone w kaplicach przyprezbiterialnych. W czasie powojennej odbudowy kościoła zamianie uległo ich usytuowanie. Obecnie w lewej, zachodniej kaplicy, znajduje się ołtarz św. Józefa, zaś w prawej, wschodniej - Matki Boskiej Częstochowskiej.

Znacznie skromniejszy od dwóch poprzednich jest ołtarz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy znajdujący się w kaplicy podwieżowej, przylegającej do kruchty od strony zachodniej. Niemal pozbawiony snycerskiego wystroju, odznacza się prostotą formy i harmonią proporcji.

Już na początku XX wieku kościół został wzbogacony o nowe neogotyckie elementy wyposażenia. Wśród nich poziomem artystycznego i warsztatowego wykonania wyróżnia się ołtarz Pięty anielskiej, umieszczony w dawnej kaplicy chrzcielnej, której okna ozdobiono wówczas ornamentalnymi witrażykami.

Najokazalej pod względem bogactwa snycerskiego wystroju prezentuje się neogotycka ambona, ustawiona przy lewym filarze transeptu. Jej ośmioboczny w rzucie korpus jest wsparty na wiązkowym filarze o skomplikowanej formie. Ścianki korpusu, podzielone dużymi ostrołukowymi płycinami, ozdobione są dekoracją maswerkową złożoną z rozet, trójliści i odcinków koła oraz ornamentalnej wici roślinnej.

Spośród neogotyckich elementów wyposażenia, powstałych równocześnie z kościołem, tylko chrzcielnica wykonana jest z piaskowca. Początkowo stała w specjalnie dla niej przeznaczonej kaplicy w zachodnim ramieniu transeptu. Po umieszczeniu w niej ołtarza z przedstawieniem Pięty, chrzcielnice przesunięto pod ścianę północną transeptu, gdzie eksponowana jest do dziś.

Drewniana i polichromowana figura Matki Boskiej Zwycięskiej po drugiej wojnie światowej była czasowo przeniesiona do kościoła pw. św. Rodziny, skąd powróciła na swoje dawne miejsce w 1957 roku. Ustawiona na konsoli, pierwotnie połączona była z niezrachowanym dziś zapieckiem i baldachimem. Widoczny nad figurą, współcześnie wykonany baldachim, swą formą tylko nawiązuje do poprzedniego. Nieznany autor tego interesującego wizerunku przedstawił Marię stojącą na półksiężycu w koronie, zwieńczonej krzyżem. Tulone przez nią Dzieciątko Jezus prawą rączkę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej zaś trzyma kule z krzyżem. 

Z końca XIX wieku pochodzi czternaście obrazów zawieszonych na ścianach naw bocznych z przedstawieniami Drogi Krzyżowej. Nieznany autor, tworząc cykl tych eklektycznych w charakterze malowideł, inspirował się wyraźnie renesansową i barokową stylistyką. Wszystkie oprawione zostały w rozbudowane, neogotyckie ramy o dość uproszczonym rysunku form, nawiązujących do detalu architektonicznego. 

Na chórze muzycznym nad głównym wejściem do kościoła znajduje się jeszcze jeden element wyposażenia o dalekich już echach gotyku. Są to organy z 1964 roku, zbudowane przez firmę Władysława Kaczmarka z Wronek. Zastąpiły one zniszczony podczas bombardowania kościoła instrument Barnima Grüneberga z neogotyckim prospektem. 

Pozostałością wielkich przemian w wystroju kościoła z początku lat dwudziestych XX wieku - związanych z obchodami dwusetnej rocznicy odnowienia katolicyzmu na Pomorzu Zachodnim - jest wystrój malarski kruchty oraz rzeźba Matki Boskiej Zwycięskiej ustawiona przy prawym filarze transeptu.